SZYBKOŚĆ W PIŁCE NOŻNEJ

Szybkość w piłce nożnej ≠ szybkość lokomocyjna.

Szybkość w piłce nożnej, choć wielce pożądana i zdecydowanie przydatna, nie jest celem samym w sobie i, choć
zwiększa prawdopodobieństwo efektywności podejmowanych działań na boisku, to nie gwarantuje ich skuteczności.
Oczywiście, warto trenować, by szybciej się poruszać, jednak aby nasze wysiłki miały sens, musimy być w stanie
wykorzystać tę umiejętność podczas meczu. Sprint na boisku piłkarskim, to nie to samo, co wyścig na bieżni.
Verheijen proponuje, aby działania piłkarskie analizować w kontekście pozycji, momentu, kierunku i szybkości. Choć sam
sprint jako działanie podstawowe jest częścią składową działania piłkarskiego „wbiegnięcie za plecy obrońców”, to sama
jego charakterystyka będzie się znacząco różnić:

POZYCJA – w biegu na 100m, każdy zawodnik startuje z tego samego miejsca. Nie ma możliwości, aby którykolwiek z
zawodników ustawił bloki startowe kilka metrów bliżej mety. Piłkarz, bazując na rozumieniu gry, może w trakcie meczu zająć lepszą pozycję do biegu, niż przeciwnik.

MOMENT– sprinterzy startują na sygnał sędziego. Jeśli którykolwiek z zawodników wystartuje wcześniej – mamy
falstart. W meczu, każdy z zawodników decyduje indywidualnie kiedy zacznie sprint. Czy ktokolwiek miałby szanse w
rywalizacji ze sprinterem, który wystartował sekundę wcześniej, niż reszta stawki?

KIERUNEK – sprinterzy muszą biec w wyznaczonych torach. W przypadku jego opuszczenia, grozi im dyskwalifikacja.
Na boisku pod tym względem króluje bezprawie Nie trzeba biegać w linii prostej, można dowolnie zmieniać kierunki.
Jednym z najskuteczniejszy sposobów na utrudnienie interwencji obrońcy, jest wbiegnięcie przed niego.

SZYBKOŚĆ – gdy mamy z góry określone miejsce i moment startu oraz kierunek biegu, liczy się jedynie szybkość
biegu.
W piłce nożnej, zawodnik bazując na rozumieniu gry sam wybiera miejsce, moment i kierunek w którym pobiegnie.
Zdecydowanie bardziej liczy się fakt, by zawodnik był w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie.